Ομαδικές απολύσεις και με τη «βούλα» του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Τα αστικά δικαστήρια αποτελούσαν πάντα έναν από τους βασικότερους βραχίονες επιβολής των πολιτικών της αστικής τάξης. Ειδικά όμως τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης και του νεοφιλελευθερισμού, όλες οι αποφάσεις που βγαίνουν, είναι προκλητικά υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στην εργατική τάξη! (πχ: αποφάσεις για συνευθύνη εργαζομένων σε εργατικά ατυχήματα, απόφαση-σκάνδαλο για την Κ.Κούνεβα, καταδίκες εργαζομένων που αγωνίζονται, κήρυξη -σχεδόν όλων- των απεργιών ως παράνομες-καταχρηστικές κτλ). Παρόμοια, προκλητικά αρνητική για τους εργαζόμενους, ήταν κι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΕΔ) πριν λίγες μέρες (21/12), που ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για μαζικές απολύσεις. (H απόφαση αφορούσε προσφυγή της ΑΓΕΤ Ηρακλής η οποία μετά τη διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου της Χαλκίδας, που απασχολούσε 236 εργαζομένους, είχε ζητήσει εγγράφως έγκριση από τον υπουργό Εργασίας για ομαδικές απολύσεις, η οποία απορρίφθηκε).

Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων είναι ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα των δανειστών- τοκογλύφων για τη 2^η αξιολόγηση. Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να πείσει με θεατρινισμούς -για ακόμη μια φορά- ότι διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει πανηγυρικά. Ενώ υποτίθεται ότι οι ομαδικές απολύσεις αποτελούσαν «κόκκινη γραμμή», η κυβέρνηση είχε αφήσει ανοιχτό το παράθυρο για μια «περήφανη» υποχώρηση-κολοτούμπα, υποστηρίζοντας ότι θα προσαρμοστούν με την απόφαση του ΕΔ, γνωρίζοντας όμως από πριν την αρνητική για τους εργαζόμενους εξέλιξη, αφού αυτή προδιέγραφε η πρόταση του γενικού εισαγγελέα του ΕΔ από τις 9/6!

Τα βασικά σημεία της απόφασης του ΕΔ:

1) Το ΕΔ εξέτασε τη συμβατότητα της ελληνικής νομοθεσίας με την αρχή της ελευθερίας εγκατάστασης των επιχειρήσεων στην ΕΕ. Έκρινε ότι η ελληνική ρύθμιση ενδέχεται να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο για την άσκηση της ελευθερίας εγκατάστασης στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, «μια τέτοια ρύθμιση είναι ικανή να καταστήσει εξαρχής λιγότερο ελκυστική την πρόσβαση στην ελληνική αγορά και, εν συνεχεία, να περιορίσει σημαντικά ή και να εξαλείψει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων άλλων κρατών-μελών να ρυθμίσουν τη δραστηριότητά τους ή και να την παύσουν, αποδεσμεύοντας, στο πλαίσιο αυτό, τους εργαζομένους τους οποίους έχουν προηγουμένως προσλάβει».

Κατά συνέπεια, το ΕΔ διαπιστώνει περιορισμό της ελευθερίας εγκατάστασης.

2) Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και τη διάταξη του Ν. 1387/1983, απαιτείται από τους εργοδότες να λαμβάνουν διοικητική έγκριση (υπουργική άδεια) πριν προχωρήσουν σε ομαδικές απολύσεις. Η υπουργική άδεια δινόταν λαμβάνοντας υπόψη τους παρακάτω τρεις παράγοντες: α) το συμφέρον της εθνικής οικονομίας, β) την κατάσταση της επιχείρησης και γ) τις συνθήκες της αγοράς εργασίας.

Το Δικαστήριο κρίνει ότι το πρώτο κριτήριο (συμφέρον της εθνικής οικονομίας) δεν μπορεί να γίνει δεκτό, καθώς η επίτευξη σκοπών οικονομικής φύσης δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο γενικού συμφέροντος που να δικαιολογεί περιορισμό ελευθερίας όπως είναι η ελευθερία εγκατάστασης!

Αντιθέτως, όσον αφορά τα δύο άλλα κριτήρια εκτίμησης (κατάσταση της επιχείρησης και συνθήκες της αγοράς εργασίας), μπορεί καταρχήν, όπως αναφέρει, να γίνει δεκτό ότι σχετίζονται με την προστασία των εργαζομένων και της απασχόλησης, που αποτελούν θεμιτούς σκοπούς γενικού συμφέροντος. Το Δικαστήριο διαπιστώνει, ωστόσο, ότι τα δύο αυτά κριτήρια έχουν διατυπωθεί κατά τρόπο υπέρμετρα γενικό και ασαφή. Κατά συνέπεια, «οι ενδιαφερόμενοι εργοδότες δεν γνωρίζουν υπό ποιες συγκεκριμένες και αντικειμενικές περιστάσεις μπορούν οι ελληνικές αρχές να εναντιωθούν σε σχέδια ομαδικών απολύσεων: οι περιπτώσεις είναι πολυάριθμες, απροσδιόριστες, τα δε κριτήρια αυτά παρέχουν στις ελληνικές αρχές ευρύ περιθώριο εκτίμησης που δεν μπορεί ευχερώς να ελεγχθεί. Τέτοια κριτήρια, τα οποία είναι ασαφή και δεν στηρίζονται σε αντικειμενικές και δυνάμενες να ελεγχθούν προϋποθέσεις, υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών και, ως εκ τούτου, δεν ικανοποιούν τις επιταγές της αρχής της αναλογικότητας», αναφέρει το ΕΔ.

Με την ισχύουσα νομοθεσία, ομαδικές απολύσεις θεωρούνται όσες γίνονται, από επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 20 εργαζόμενους, για λόγους που δεν αφορούν τους ίδιους τους απολυόμενους ως πρόσωπα.

Σύμφωνα με το νόμο το ανώτατο όριο που οι απολύσεις θεωρούνται ομαδικές καθορίζεται:

Μέχρι 6 εργαζόμενους ανά μήνα, προκειμένου για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που στην αρχή του μήνα απασχολούν από 20 έως 150 εργαζόμενους.

Σε ποσοστό 5% του προσωπικού και μέχρι 30 εργαζόμενους ανά μήνα, για τις επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν περισσότερους από 150 εργαζόμενους.

Οι δανειστές-τοκογλύφοι θέλουν να επιφέρουν αλλαγές στο προαναφερθέν πλαίσιο προκειμένου να καταργηθεί η απόφαση του υπουργού Εργασίας και να αυξηθεί το όριο απολύσεων από 5% σε 10% του προσωπικού για τις επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 150 εργαζόμενους.

Την αλλαγή της νομοθεσίας για τις ομαδικές απολύσεις (και τη μείωση αποζημίωσης) περιμένουν εναγωνίως οι τραπεζικοί όμιλοι, μεγάλες πολυεθνικές και λοιπές επιχειρήσεις για να πετάξουν χιλιάδες εργαζόμενους στον καιάδα της ανεργίας, με μηδαμινό κόστος (μέχρι σήμερα απολύουν, εκβιάζοντας μέσω της «εθελουσίας» εξόδου). Παράλληλα θα αποτελέσει και ένα ακόμη μέτρο πίεσης-εκβιασμού προς επιχειρησιακά σωματεία και εργαζομένους για μειώσεις μισθών και υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με δυσμενέστερους όρους υπό την απειλή μαζικών απολύσεων. Επίσης θα ανοίξει και η κερκόπορτα για χιλιάδες απολύσεις και στον δημόσιο τομέα!

Η απόφαση του ΕΔ ουσιαστικά θέλει να καταργήσει ακόμη και τους ελάχιστους περιορισμούς-ελέγχους που είχαν οι εργοδότες, να απολύουν όποτε και όσους θέλουν, να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις του όποτε και όπου θέλουν κτλ Να μπορούν τελικά να εφαρμόσουν το «απαγορεύεται το απαγορεύεται στο κεφάλαιο».

Μας μετατρέπουν σε συγχρόνους δουλοπάροικους - Να τους σταματήσουμε!

Η απόφαση αυτή μαζί με τις υπόλοιπες αλλαγές που θέλουν να εφαρμόσουν οι δανειστές στα πλαίσια της 2^ης αξιολόγησης: νέες μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, συνδικαλιστικών ελευθερίων και το δικαίωμα στην απεργία οδηγούν στην πλήρη απελευθέρωση-απορύθμιση της αγοράς εργασίας και μετατροπή της σε ρωμαϊκή αρένα όπου οι εργαζόμενοι θα γίνονται έρμαια στις ορέξεις των εργοδοτών.

Εμείς οι εργαζόμενοι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχτούμε τις νέες συνθήκες που μας ετοιμάζουν: Να βάλουμε τέλος στα σχέδια κυβέρνησης-δανειστών για το εργασιακό νομοσχέδιο που ετοιμάζουν. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Να συνεχίσουμε την εκστρατεία ενημέρωσης και δράσεων για τις δραματικές επιπτώσεις που θα επιφέρει η πιθανή ψήφιση ενός τέτοιου νόμου. Να θυμηθούμε τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος. Να οργανωθούμε με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιάς για να σταματήσουμε συντονισμένα και με ενότητα τη νέα επίθεση, να αντιμετωπίσουμε το κράτος «έκτακτης ανάγκης» του Τσίπρα και της παρέας του που επιστρέφει δριμύτερο για να καταστείλει το κίνημα. Στηριζόμενοι στην αυτοοργάνωση μας θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και τα εμπόδια που βάζουν οι ξεπουλημένοι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ, καθώς και τον ύπουλο και διασπαστικό ρόλο που παίζει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Να προετοιμάσουμε μια Πολιτική Γενική Απεργία Διαρκείας που θα τσακίσει στην πράξη τα μνημόνια και όσους τα εφαρμόζουν, νέους και παλιούς μνημονιακούς.

Σε αυτή τη μάχη σημαντικό ρόλο πρέπει να έχει η νεολαία, μαθητές και φοιτητές, που δέχονται διπλό χτύπημα: τη διάλυση της παιδείας και τα εργασιακά που χτυπούν πρώτα τα δικά τους δικαιώματα, επιφυλάσσοντας τους ένα κατάμαυρο μέλλον (η χαμένη γενιά όπως οι ίδιοι οι αστοί την αποκαλούν).

Εργαζόμενοι, Άνεργοι, Νέοι, να επιβάλλουμε ένα πρόγραμμα σωτηρίας

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις. Οι υποχωρήσεις στον ταξικό εχθρό οδηγούν σε ιστορικές προδοσίες. Τίποτα δε θα μας χαριστεί από τους ντόπιους και ευρωπαίους καπιταλιστές που θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να διατηρήσουν την παραπαίουσα αντιδραστική Ευρωπαϊκή Ένωση –ειδικά μετά την τεράστιας σημασίας νίκη του BREXIT. Απαιτείται να επιβάλλουμε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα σωτηρίας:

-ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.

-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

-ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΕΥΡΩ – Ε.Ε.

·ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΈΛΕΓΧΟ

·ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ - ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΈΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ -ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ

Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από ένα νέο κύμα αγώνων, που θα αποτελέσει τις βάσεις για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, τη μόνη δύναμη που μπορεί να το εγγυηθεί. Να στηριχτούμε στην αλληλεγγύη και τον διεθνισμό μεταξύ των ευρωπαίων εργαζομένων. Να διαλύσουμε την ΕΕ των πολέμων, του ρατσισμού, της ανεργίας και της φτώχειας. Απέναντι στη βαρβαρότητα που οδηγεί η καπιταλιστική κρίση, ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση, τον Σοσιαλισμό.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΤΗΛ. 2310265730, antepithesitonergazomenon.blogspot.com